Ik ging met Sisi in gesprek omdat ze uit een asiel kwam. Bij haar vorige mensen bleek ze vaak uit te vallen. Ze is gelukkig rustig waar ze nu woont, maar haar mensen wilde graag weten hoe het met haar gaat.
Op mijn vraag hoe het met haar gaat, zei ze: ‘Prima hoor, ik heb een fijn leven hier. Dat is wel eens anders geweest….pfff.’
Ik vroeg of ze iets wilde vertellen over haar verleden, en ging terug naar het bos waar gevonden werd. Ze zegt: ‘Ik liep in het bos te wandelen, en werd ineens meegenomen. Ik woonde bij mensen, maar die keken niet echt naar mij om, maar ik werd wel abrupt uit mijn leefomgeving gehaald. Ik was best gelukkig.’
‘In eerste instantie was ik best boos dat ze mij daar weggehaald hadden. Al kreeg ik zelf niet veel aandacht, ik kon altijd naar ze toe voor een knuffel en een hapje eten. Oke, soms was het een wat eenzaam bestaan, maar ik vond het wel prima toen. Dus op dat moment was ik het er niet mee eens dat ze mij meenamen, het was geen vrije wil. Ze waren wel lief, ze deden hun best maar ik was gefrustreerd, en in het begin wel boos op ze.’
‘Ik ben nu gelukkig hier. Ik heb nog steeds mijn vrijheid, maar krijg nu veel meer liefde dan vroeger. Meer liefde en aandacht dan ik gekend heb. Ze laten mij in mijn waarde, ze schatten mij goed in naar waarde. Alleen maar liefde over mijn mensen, deze mensen maken mij heel gelukkig. Ze doen alles voor mij. Lekker bedje, lekker hapje eten, een knuffel op z’n tijd, ik kan in de zon liggen…ik heb een heerlijk leven hier, ik geniet!’
‘Ik ben blij dat ze mij uit het asiel hebben gehaald, ik had daar niet langer willen blijven, ik voelde mij zo opgesloten. Hier ben ik gelukkig en hier wil ik blijven.’
Geniet van je leven Sisi, je mag hier voor altijd blijven!
Liefs Angela