Ik maakte contact met de lieve Puk. Vier jaar geleden maakte ze de overgang naar de andere wereld. Ze zei: ‘Het gaat goed met ze he? Ik ben vaak bij ze.’
‘Het is heerlijk hier, ik ben zo vrij als een vogel. Ik laat mezelf ook wel eens zien als een vlinder. Ze weten dat ik dat ben, ze praten dan ook over mij.’ Ik zag iets rondfladderen bij haar mensen en kreeg door: "Kijk, Puk is blij en vrij!"
Over haar overgang voelde ik dat het rustig verliep, thuis, met het gezin. Ze wist dat het haar tijd was om te gaan, ze was oud. ‘Ik ben nu op een andere manier bij ze. Dat weten ze. Ik kwam wel eens voorbij in een droom bij de kinderen, dat vertelde ze tegen hun moeder. Ik kwam toen echt langs. Ze praten wel eens over mij.'
Ik voelde blijheid, vreugde en speelsheid bij het gezin. Ik zag kinderen dansend en spelend buiten in de natuur, met Puk. Puk vond het een heerlijk gezin, met vreugde, liefde en warmte. ‘Ik kreeg veel aandacht en hoorde er echt bij. Ik zal dit gezin nooit verlaten, ze hebben mij zo gelukkig gemaakt, ik wil er nog steeds voor ze zijn.’
Ze liet een regenboog aan mij zien, en een schat aan het einde van de regenboog. En ik kreeg een hamster te zien, ik vermoed van de kinderen. Ik kreeg het gevoel dat Puk vaker op de aarde geweest is, als een ander dier. Alsof ze het leuk vind om af en toe terug te komen als een ander dier.
Ze liet haar mensen weten: ‘Tot ziens in een ander leven of andere vorm van leven.'
Haar mensen reageerde:
'Enorm bedankt voor dit fijne gesprek met Puk. Ze beschrijft heel mooi hoe ons gezin was al die 14 jaar dat ze bij ons was. Inmiddels zijn mijn kinderen volwassen en Puk zit nog steeds in hun hart! We hebben inderdaad met ons allen afscheid genomen van haar bij ons thuis. Als we nu samenzijn komt Puk nog regelmatig ter sprake. En inderdaad… voor Puk hebben we een hamster gehad. Was ook een heel lief beestje.
Wat betreft de regenboog, op een van de slaapkamers van de kinderen hadden we een grote regenboog geschilderd, met een gouden pot erbij. In het begin droomden we allemaal nog wel eens van Puk en de kinderen hebben daar wel wat over verteld.
Grappig wat je vertelt over haar ziel in andere dieren. Kort na het overlijden van Puk vloog er een merel tegen het raam en deze plofte wat beduusd op de tuinbank (waar Puk vaak lag). Ik keek die merel aan en dacht even 'het lijkt wel of Puk nog even terugkomt om op de bank te kunnen liggen', ze voelde ook echt als Puk. Toen de vogel weer een beetje bij was vloog 'ie weg en ik weet nog dat ik dacht: ‘Ja Pukje, je bent nu vrij’.'
Puk liet de liefde en vreugde van haar leven op aarde duidelijk voelen en zien, en dit mocht ik doorgeven aan haar mensen!
Liefs Angela